Merhaba Evim Şahane;
 
Doğruyu söylemek gerekirse bizim hayallerimiz hiç büyük olmadı ki! Çünkü hiç bolluk görmedik, hiç rahat nedir bilmedik. Hayatımız boyunca oradan oraya gittik.
 
Babamın evinde de lüksü görmedim. Bu yüzden de eşimin evinde de olmayanı aramadım hiç. Severek evlendik. Eşimin durumunu biliyordum. “Neden bu yok” demedim. Allah ne verdiyse onunla yetindim.Hep, “Elbet biri çıkar da yardım” eder dedim. Meğerse dualarım hep sizin içinmiş.Evime gelene kadar gerçek olduğunuza inanmıyordum. Sizden fazla şeyler de istemedim.İstedim ki masada yemek yiyelim. İstedim ki çocuğum duvardan dökülen sıvaları yemesin. Ben sizden sadece pembe panjurlu, içinde huzur olan bir gecekondu istedim. Siz de gerçekten en güzelini yaptınız.
 
Ömrüm boyunca sizlere dua edeceğim.
 
Zehra KAR/Küçükyalı